16. Μεταλλικά ιπτάμενα άρματα

Στα ομηρικά έπη, οι περιγραφές των αστραπιαίων μετακινήσεων των ολύμπιων θεών στον αιθέρα μέσω μεταλλικών αρμάτων αφήνουν υπονοούμενα για μια θεϊκή τεχνολογία που ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανθρώπινες δυνατότητες της εποχής. Ο Όμηρος, στην Ιλιάδα του, αναφέρει τη θεά Ήρα να πετά από τον Όλυμπο, διασχίζοντας τα Πιέρια όρη, την Ημαθία και τα βουνά της Θράκης, χωρίς οι φτέρνες της να ακουμπούν στις κορυφές. Από τον Άθω κατηφόρισε προς τη Λήμνο, προσγειωνόμενη απαλά στην πόλη του Θόαντα:

«Ἥρη δ᾽ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ᾽ ἐφ᾽ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.»
(Ιλιάς, Ραψωδία Ξ, στίχοι 225-230)

Αυτές οι περιγραφές υποδηλώνουν, έστω και συμβολικά, μια υπερφυσική τεχνολογία ή γνώση που επιτρέπει στους θεούς να κινούνται με ταχύτητα και ακρίβεια στον αέρα, γεγονός που εντυπωσίαζε τους αρχαίους Έλληνες.

Αντίστοιχα, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη, μετέφερε εκεί το άρμα του Δία, το οποίο οδηγούσαν πύρινα άλογα: «Διός άρμα εν τετράσιν ίπποις πυρίνοις, ιπτάμενον παρά δύο στηλών, εκ παλαιών χρόνων υπάρχον». Αυτή η καταγραφή φανερώνει την ιδέα των ιπτάμενων αρμάτων με φωτεινές ή πύρινες ιδιότητες που διασχίζουν τον αιθέρα, συνδυάζοντας τη θεϊκή μετακίνηση με τον αρχαίο θαυμασμό για την τεχνολογία που αποδίδεται στους θεούς.

5. Ο Δαίδαλος και ο Τάλως

Ο Τάλως αναφέρεται ως ένας από τους σπουδαιότερους αρχιτέκτονες της αρχαιότητας, στον οποίο αποδίδεται η κατασκευή των ναών της Αθηνάς και του Ποσειδώνα. Ο ναός της Αθηνάς ανεγέρθηκε στον βράχο της Ακρόπολης και, σύμφωνα με την παράδοση, φιλοξενούσε το ξύλινο άγαλμα της θεάς, που ήταν προστάτιδα της πόλης των Αθηνών. Ο Τάλως περιγράφεται ως ένας πολύ όμορφος και χαρισματικός νέος, του οποίου η επιτυχία και η αναγνώριση προκάλεσαν τη ζήλια του Δαίδαλου. Η ζήλια αυτή οδήγησε τον Δαίδαλο σε μια ακραία πράξη, καθώς λέγεται ότι έσπρωξε «κατά λάθος» τον Τάλω από την Ακρόπολη, με αποτέλεσμα τον θάνατο του μεγάλου αρχιτέκτονα.

Η ιστορία αναφέρει ότι η υπόθεση του θανάτου του Τάλου εκδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο. Το δικαστήριο απέρριψε τη δικαιολογία της «κατά λάθος» πτώσης και καταδίκασε τον Δαίδαλο, ο οποίος, για να αποφύγει την τιμωρία, διέφυγε από την Αθήνα και κατέφυγε ως φυγάς στην Κρήτη, όπου ξεκίνησε τη σχέση του με τον βασιλιά Μίνωα.

Υπάρχουν επίσης πηγές που υποστηρίζουν ότι ο Τάλως του Δαίδαλου δεν έχει σχέση με τον χάλκινο Τάλω που κατασκεύασε ο Ήφαιστος ως προστάτη της Κρήτης. Ο Τάλως ήταν ένα πανίσχυρο, χάλκινο κατασκεύασμα του θεού Ήφαιστου, δώρο προς τον βασιλιά της Κρήτης, τον Μίνωα. Αυτός ο πανύψηλος πολεμιστής, κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από χαλκό, περιπολούσε ακούραστα τα παράλια της Κρήτης, κάνοντας τον γύρο του νησιού τρεις φορές κάθε 24 ώρες. Ο Τάλως, ως προστάτης της Κρήτης, εντόπιζε και απομάκρυνε οποιονδήποτε εισβολέα ή απειλή, ρίχνοντας τεράστιους βράχους προς τα πλοία που προσπαθούσαν να πλησιάσουν το νησί και βυθίζοντας τα, αν χρειαζόταν, για να αποτρέψει τον κίνδυνο.

Αυτή η διαφοροποίηση τονίζει την πιθανή ύπαρξη δύο ξεχωριστών μορφών με το ίδιο όνομα, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις μυθολογικές αφηγήσεις της αρχαιότητας.

6. Οι χρυσές θεραπαινίδες του Ηφαίστου στον Όλυμπο

Ο Ήφαιστος, αν και τυπικά παντρεμένος με την Αφροδίτη, βίωνε έντονη μοναξιά και για να την αντιμετωπίσει δημιούργησε μερικές χρυσές γυναικείες θεραπαινίδες. Αυτές δεν ήταν απλοί βοηθοί· τον υποστήριζαν στο εργαστήριό του, τον στήριζαν για να περπατά καλύτερα, και του πρόσφεραν συντροφιά. Ο Ήφαιστος κατασκεύασε, επίσης, για τους θεούς του Ολύμπου «υπηρέτριες» από χρυσό, κοπέλες με απαράμιλλη ομορφιά, οι οποίες εκτελούσαν σιωπηλά κάθε εντολή των θεών. Αν και δεν ήταν άνθρωποι, τα άψυχα αυτά όντα είχαν σχεδιαστεί με ακρίβεια για να φέρνουν νέκταρ, αμβροσία και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν οι θεοί.

Αυτά τα αυτόματα αντικατοπτρίζουν την τεχνολογική ιδιοφυΐα του Ηφαίστου, αφού θυμίζουν έντονα τα σύγχρονα ρομπότ, μια έννοια που ο συγγραφέας Isaac Asimov θεώρησε ότι περιλαμβάνει την πρώτη αναφορά σε ρομπότ στην ανθρώπινη ιστορία. Επιπλέον, ο Ήφαιστος δημιούργησε για τους θεούς μικρά τραπεζάκια που είχαν πάνω τους ό,τι επιθυμούσε ο κάθε θεός και μπορούσαν να μετακινούνται μόνα τους· τα ονόμαζαν «αυτόματα». Αυτά τα θαυμαστά δημιουργήματα του Ηφαίστου προαναγγέλλουν μια αρχαία προσέγγιση στις τεχνολογίες της αυτοματοποιημένης εξυπηρέτησης και της ρομποτικής.

4. Τα Αυτόματα του Ηφαίστου

Ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας, είχε κατασκευάσει για τον εαυτό του «αυτόματα» —ανθρώπινα ομοιώματα από χρυσό και μπρούντζο—που είχαν τη μορφή ανδρών με εξειδικευμένες ικανότητες. Αυτοί οι χρυσοί και μπρούντζινοι άνδρες δεν ήταν μόνο απλά δημιουργήματα, αλλά λειτουργούσαν ως επιστήμονες και τεχνίτες, βοηθώντας τον Ήφαιστο στην κατασκευή κάθε είδους τεχνούργηματος. Η ύπαρξή τους αντικατοπτρίζει τη δεξιοτεχνία και την τεχνολογική ιδιοφυΐα του Ηφαίστου, ο οποίος είχε κατορθώσει να δημιουργήσει ανδροειδή με ικανότητες, δείχνοντας έτσι την ανεπανάληπτη γνώση και την εξειδίκευσή του στις μεταλλουργικές και μηχανικές τέχνες.

Είχε κατασκευάσει και για τον εαυτόν του, άνδρες από χρυσό ή μπρούτζο άνδρες οι οποίοι ήσαν επιστήμονες, τεχνίτες και οποίοι βοηθούσαν τον Ήφαιστο σε ότι τεχνούργημα ήθελε να κατασκευάσει.

3. Οι πανίσχυροι, χρυσοί και ασημένιοι, αθάνατοι σκύλοι του βασιλιά Αλκίνοου.

Οι θεοί, θέλοντας να δείξουν την εύνοιά τους προς τον βασιλιά Αλκίνοο, του χάρισαν, μέσω της τέχνης του Ηφαίστου, δύο υπερφυσικά πλάσματα: χρυσούς και ασημένιους, αθάνατους και πανίσχυρους μηχανικούς σκύλους. Αυτοί οι σκύλοι, κατασκευασμένοι με την τέχνη του Ηφαίστου, προστάτευαν το παλάτι του βασιλιά Αλκίνοου από κάθε κίνδυνο. Η ύπαρξή τους, ως αυτόματα πλάσματα με ανθρώπινες ιδιότητες, αποτελεί απόδειξη της υπερφυσικής δεξιοτεχνίας του θεού της μεταλλουργίας και της ιδιαίτερης σχέσης των θεών με τους θνητούς ηγεμόνες.

2. Ο Άβαρης και το Χρυσό Μαγικό Βέλος

Ο Άβαρης, γιος του Σεύθου, ήταν θαυματοποιός, μάγος και ιατρός της αρχαιότητας, που κατείχε ιδιαίτερες ικανότητες ως ιερέας του θεού Απόλλωνα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Απόλλωνας τον είχε προικίσει με τη δύναμη να επιτελεί θαύματα και να ταξιδεύει από τόπο σε τόπο, διασχίζοντας τον αέρα πάνω σε ένα χρυσό, μαγικό βέλος. Ο Άβαρης διέσχιζε τους αιθέρες, λειτουργώντας σαν ιππέας του αέρα, και με εντολή του Απόλλωνα πραγματοποίησε το γύρο της γης χωρίς να λάβει τροφή σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.

Όταν έφτασε στην Ελλάδα, ο Άβαρης προσέφερε τις γνώσεις και τις ικανότητές του θεραπεύοντας ασθενείς, διδάσκοντας ιατρική, καθαίροντας συνειδήσεις και σώζοντας ψυχές. Οι προφητείες και τα υπερφυσικά έργα του εντυπωσίασαν βαθιά τον κόσμο της εποχής. Ο Πλάτωνας τον αναφέρει στο έργο του «Χαρμίδης», ενώ άλλα κείμενα που σχετίζονται με αυτόν γράφτηκαν από τον Μένδη της Αιγύπτου («Φυσικά») και τον Ηρακλείδη τον Ποντικό.

Ο Ηρόδοτος, στο τέταρτο βιβλίο του, παρέχει λεπτομέρειες για τη ζωή και τα θαυμαστά έργα του Άβαρη. Στην αρχαιότητα κυκλοφορούσαν διάφορα αποκρυφιστικά βιβλία, αποδιδόμενα στον Άβαρη, όπως τα «Σκυθικά Μυθεύματα» και μια «Θεογονία» σε πεζό λόγο, που μαρτυρούν τη φήμη του και τον απόηχο της επιρροής του στους αιώνες.

15. Η μάχη του Μαραθώνος και ο Άγνωστος Ήρωας Εχετλαίος

Στη θρυλική μάχη του Μαραθώνα, όπου οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν τους Πέρσες, καταγράφεται η μυστηριώδης εμφάνιση ενός πολεμιστή που παρουσιάστηκε ξαφνικά ανάμεσα στις αθηναϊκές γραμμές. Αυτός ο γενειοφόρος πολεμιστής κρατούσε ένα υνί, που εκτόξευε φλόγες και με το οποίο κατάκαιγε τους εχθρούς. Η λαβή του εργαλείου αυτού ονομαζόταν «εχέτλη», και από αυτήν ονομάστηκε ο παράξενος ήρωας «Εχετλαίος». Μετά τη λήξη της μάχης, ο Εχετλαίος εξαφανίστηκε το ίδιο μυστηριωδώς όπως είχε εμφανιστεί.

Ο αντίκτυπος της ακτινοβολίας από το φλεγόμενο όπλο ήταν τόσο ισχυρός που λέγεται ότι τύφλωσε μόνιμα τον οπλίτη Επίζηλο, γιο του Κουφαγόρα, ο οποίος βρισκόταν στην αθηναϊκή παράταξη. Αδυνατώντας να εξηγήσουν την παρουσία αυτού του υπερφυσικού προσώπου, οι Αθηναίοι απευθύνθηκαν στο Μαντείο των Δελφών για να μάθουν την ταυτότητά του. Το Μαντείο απάντησε ότι όφειλαν να τιμούν αυτόν τον άγνωστο ήρωα ως «Εχετλαίο».

Από τότε, οι Αθηναίοι απέδιδαν ετήσιες τιμές στον Εχετλαίο, ο οποίος θεωρήθηκε θεϊκή παρέμβαση και προστάτης της πόλης στη μάχη, διατηρώντας τη μνήμη του ως μυστηριώδη ήρωα με υπερφυσικές δυνάμεις.

21 Παράδοξα γεγονότα της Αρχαίας Ελλάδας

    

Αρχαίοι θρύλοι και μύθοι, που διατηρήθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης για χιλιετίες, μας ταξιδεύουν στα βάθη της ιστορίας και περιγράφουν γεγονότα που συχνά αγνοεί η επίσημη ιστοριογραφία. Ενώ η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα μπορεί να αγνοεί αυτά τα αφηγήματα, πλησιάζει η στιγμή που οι ιστορικοί θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν τις πιθανές ενδείξεις μιας αρχαίας υπερτεχνολογίας και ενός προηγμένου πολιτισμού του απώτατου παρελθόντος.

1.               Η μάχη της Τύρου από τον Μέγα Αλέξανδρο

2.             Ο Άβαρης και το χρυσό μαγικό βέλος

3.               Οι πανίσχυροι, χρυσοί και ασημένιοι αθάνατοι σκύλοι

4.               Τα "αυτόματα" του Ηφαίστου

5.               Ο Δαίδαλος και ο Τάλως

6.              Οι χρυσές θεραπαινίδες του Ηφαίστου στον Όλυμπο για τουςθεούς και τον ίδιο

7.              Τα ταξίδια του Λουκιανού στη Σελήνη και τις Πλειάδες

8.               Ο σωλήνας που εκτόξευε φλόγες

9.               Η μεταφορά του Οδυσσέα στην πατρίδα του με το πλοίο τωνΦαιάκων

10.                   Η ναυμαχία της Σαλαμίνας

11.           Η φωνή που άκουγε ο Πυθαγόρας

12.           Η χρηση της δρυός για να γίνονται ορατά τα αόρατα

13.                     Ο φλεγόμενος καθρέφτης του Αρχιμήδη

14.            Η ναυμαχία στις Αργινούσες νήσους

15.                     Η μάχη του Μαραθώνα και ο Άγνωστος Ήρωας Εχετλαίος

16.           Μεταλλικά ιπτάμενα άρματα

17.           Οι στυμφαλίδες όρνιθες

18.           Η ουράνια φλεγόμενη λαμπάδα

19.                   Το φλεγόμενο ουράνιο πιθάρι

20.                  Τα θεϊκά όντα της Σελήνης σύμφωνα με τον Πυθαγόρα

21.           Ο καθρέφτης της Ηλίας

Οι αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες και φιλόσοφοι, όπως ο Αρχιμήδης, ο Ιπποκράτης, και ο Θαλής, ανέπτυξαν θεμελιώδεις επιστήμες που ακόμα και σήμερα διδάσκονται ως βάση στις σύγχρονες σχολές. Ο Αρχιμήδης, για παράδειγμα, κατασκεύασε πολεμικές μηχανές που περιλάμβαναν «ηλιακά κάτοπτρα», με τα οποία κατάφερε να κατακάψει τον ρωμαϊκό στόλο στην πολιορκία των Συρακουσών. Παρόμοιες καινοτομίες αψηφούν τη σημερινή μας κατανόηση για την τεχνολογία εκείνης της εποχής.

Η αστροναυτική, για παράδειγμα, που μετά από χιλιάδες χρόνια επανέφερε τη θεωρία του «αιθέρα» ως κοσμικού στοιχείου, συνδέεται με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία που δέχονταν την ύπαρξη ενός πανταχού παρόντος αιθέρα. Επίσης, η ιατρική σήμερα αναγνωρίζει τον Ιπποκράτη, τον Γαληνό και τον Θεόφραστο ως θεμελιωτές της σύγχρονης ιατρικής. Ακόμα και η τέχνη και η δραματουργία, όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος, συνεχίζουν να αντλούν έμπνευση από τα έργα αρχαίων θεατρικών συγγραφέων όπως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.

Συχνά, τα ιστορικά κείμενα αναφέρουν στοιχεία που παραπέμπουν σε τεχνολογίες ανώτερες της εποχής τους, τα οποία απορρίπτονται εύκολα ως μυθοπλασία ή δεισιδαιμονία. Ωστόσο, είναι πιθανό η σύγχρονη επιστήμη να αγνοεί την αναπτυγμένη γνώση και τεχνολογία των αρχαίων πολιτισμών, καθώς πολλές από τις γνώσεις αυτές συνοδεύονται από αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους.

Ίσως είναι καιρός να επανεξετάσουμε με ανοιχτό μυαλό τα κείμενα αυτά, καθώς η αρχή της γνώσης βρίσκεται στην ταπεινή παραδοχή ότι «εν οίδα ότι ουδέν είδα». Μέσα από την αποδοχή του αγνώστου, ανοίγουμε τον δρόμο για την αληθινή κατανόηση ενός αρχέγονου, χαμένου πολιτισμού, με όλη τη σοφία και την τεχνολογία που μπορεί να μας διδάξει για το μέλλον.