Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, η Σελήνη κατοικείται από θεϊκά όντα παρόμοια με τους κατοίκους της Γης. Ο ίδιος αναφέρει ότι στη Σελήνη υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη Γη –πόλεις, βουνά και σπίτια– με τη μοναδική διαφορά ότι οι σεληνιακές ημέρες είναι δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από τις γήινες.
Ο Ορφέας, από την πλευρά του, προσθέτει λεπτομέρειες για την ύπαρξη ενός στερεού εδάφους στη Σελήνη, και την περιγράφει ως τόπο γεμάτο με πολιτείες και θεϊκούς κατοίκους. Μας ενημερώνει για τις γνώσεις του σχετικά με το σεληνιακό ημερολόγιο των δώδεκα μηνών, τις φάσεις της Σελήνης, και περιγράφει φαινόμενα όπως η περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες, τις εκλείψεις, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Σύμφωνα με τον Ορφέα, οι κάτοικοι της Σελήνης δεν είναι απλώς θεϊκές οντότητες αλλά ψυχές που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη, και η Σελήνη είναι ένας κόσμος γεμάτος γνώση και μυστικιστική ενέργεια.
Ο Σωκράτης, όπως μας πληροφορεί ο Ξενοφάνης, περιγράφει τη Σελήνη ως μια «μεγάλη κούφια σφαίρα», που μέσα της υπάρχουν θάλασσες και στεριές, κατοικούμενες από όντα όμοια με τους ανθρώπους της Γης. Αυτή η περιγραφή, που υποστηρίζει την ύπαρξη ζωής στο εσωτερικό της Σελήνης, φανερώνει τη φιλοσοφική αντίληψη για έναν ζωντανό, κοσμικό κόσμο πέρα από τη Γη.
Ο Νόνος, σε μεταγενέστερη περιγραφή, αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε ως την Αφροδίτη και επισκέφθηκε τους πόλους της Γης. Αυτές οι αρχαίες απόψεις για τη Σελήνη δεν την παρουσιάζουν απλώς ως ουράνιο σώμα, αλλά ως έναν τόπο γεμάτο ζωή, πλούτο και μυστήρια, προσδίδοντας της έναν ιδιαίτερο ρόλο στο κοσμικό σύστημα των αρχαίων.
