Όταν ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας δίδαξε στον Άγιο Ευάγριο του Πόντου τα θανάσιμα αμαρτήματα, ο αριθμός τους ήταν οκτώ. Ωστόσο, καθώς οι διδαχές μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά, κάπου στην εποχή του Άγιου Ιωάννη Κασσιανού του Ρωμαίου και του Αμβρόσιου του Μεδιολάνου, ένα από αυτά τα αμαρτήματα εξαφανίστηκε από την ιστορία. Ποιο και γιατί εξαφανίστηκε: Πρόκειται για την Ακηδία και θεωρηθηκε το μοναδικό συλλογικό θανάσιμο αμάρτημα και αποτελεί πρόκληση για τη σύγχρονη κοινωνία. Συχνά ενσαρκώνεται σε καταστάσεις όπου άτομα ή ομάδες νιώθουν απόλυτα εγκαταλελειμμένα ή αδύναμα να αντιμετωπίσουν σημαντικές δυσκολίες.
Η παράδοση συνδέει τα θανάσιμα αμαρτήματα με συγκεκριμένους δαίμονες, κάθε ένα από τα αμαρτήματα αντιστοιχίζεται με έναν δαίμονα που υποτίθεται ότι προκαλεί ή ενισχύει την έλξη προς αυτό. Κάθε ένας από αυτούς τους δαίμονες υποδηλώνει την ανθρώπινη τάση προς συγκεκριμένες αμαρτωλές πράξεις ή σκέψεις, παρέχοντας ένα μεταφυσικό πλαίσιο για την ερμηνεία και την αντιμετώπιση των αμαρτημάτων στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής.
Παρακάτω ακολουθεί η αντιστοίχιση των 7+1 θανάσιμων αμαρτημάτων με τους αντίστοιχους δαίμονες.
