Αρχαίοι θρύλοι και μύθοι, που διατηρήθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης για χιλιετίες, μας ταξιδεύουν στα βάθη της ιστορίας και περιγράφουν γεγονότα που συχνά αγνοεί η επίσημη ιστοριογραφία. Ενώ η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα μπορεί να αγνοεί αυτά τα αφηγήματα, πλησιάζει η στιγμή που οι ιστορικοί θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν τις πιθανές ενδείξεις μιας αρχαίας υπερτεχνολογίας και ενός προηγμένου πολιτισμού του απώτατου παρελθόντος.
1. Η μάχη της Τύρου από τον Μέγα Αλέξανδρο
2. Ο Άβαρης και το χρυσό μαγικό βέλος
3. Οι πανίσχυροι, χρυσοί και ασημένιοι αθάνατοι σκύλοι
6. Οι χρυσές θεραπαινίδες του Ηφαίστου στον Όλυμπο για τουςθεούς και τον ίδιο
7. Τα ταξίδια του Λουκιανού στη Σελήνη και τις Πλειάδες
8. Ο σωλήνας που εκτόξευε φλόγες
9. Η μεταφορά του Οδυσσέα στην πατρίδα του με το πλοίο τωνΦαιάκων
11. Η φωνή που άκουγε ο Πυθαγόρας
12. Η χρηση της δρυός για να γίνονται ορατά τα αόρατα
13. Ο φλεγόμενος καθρέφτης
του Αρχιμήδη
14. Η ναυμαχία στις Αργινούσες νήσους
15. Η μάχη του Μαραθώνα και ο Άγνωστος Ήρωας Εχετλαίος
18. Η ουράνια φλεγόμενη λαμπάδα
19. Το φλεγόμενο ουράνιο πιθάρι
20. Τα θεϊκά όντα της
Σελήνης σύμφωνα με τον Πυθαγόρα
Οι αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες και
φιλόσοφοι, όπως ο Αρχιμήδης, ο Ιπποκράτης, και ο Θαλής, ανέπτυξαν θεμελιώδεις
επιστήμες που ακόμα και σήμερα διδάσκονται ως βάση στις σύγχρονες σχολές. Ο
Αρχιμήδης, για παράδειγμα, κατασκεύασε πολεμικές μηχανές που περιλάμβαναν
«ηλιακά κάτοπτρα», με τα οποία κατάφερε να κατακάψει τον ρωμαϊκό στόλο στην
πολιορκία των Συρακουσών. Παρόμοιες καινοτομίες αψηφούν τη σημερινή μας
κατανόηση για την τεχνολογία εκείνης της εποχής.
Η αστροναυτική, για παράδειγμα, που μετά από χιλιάδες χρόνια επανέφερε τη θεωρία του
«αιθέρα» ως κοσμικού στοιχείου, συνδέεται με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία που
δέχονταν την ύπαρξη ενός πανταχού παρόντος αιθέρα. Επίσης, η ιατρική σήμερα
αναγνωρίζει τον Ιπποκράτη, τον Γαληνό και τον Θεόφραστο ως θεμελιωτές της
σύγχρονης ιατρικής. Ακόμα και η τέχνη και η δραματουργία, όπως το θέατρο και ο
κινηματογράφος, συνεχίζουν να αντλούν έμπνευση από τα έργα αρχαίων θεατρικών
συγγραφέων όπως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.
Συχνά, τα ιστορικά κείμενα αναφέρουν στοιχεία που παραπέμπουν σε
τεχνολογίες ανώτερες της εποχής τους, τα οποία απορρίπτονται εύκολα ως
μυθοπλασία ή δεισιδαιμονία. Ωστόσο, είναι πιθανό η σύγχρονη επιστήμη να αγνοεί
την αναπτυγμένη γνώση και τεχνολογία των αρχαίων πολιτισμών, καθώς πολλές από τις
γνώσεις αυτές συνοδεύονται από αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν την
ύπαρξή τους.
Ίσως είναι καιρός να επανεξετάσουμε με ανοιχτό μυαλό τα κείμενα αυτά, καθώς
η αρχή της γνώσης βρίσκεται στην ταπεινή παραδοχή ότι «εν οίδα ότι ουδέν είδα».
Μέσα από την αποδοχή του αγνώστου, ανοίγουμε τον δρόμο για την αληθινή
κατανόηση ενός αρχέγονου, χαμένου πολιτισμού, με όλη τη σοφία και την
τεχνολογία που μπορεί να μας διδάξει για το μέλλον.
