Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πολιορκούσε την Τύρο, ήταν ο τρίτος βασιλιάς που επιχειρούσε να κατακτήσει την ισχυρά οχυρωμένη πόλη. Πρώτος ήταν ο Ναβουχοδονόσωρ, ο οποίος χρειάστηκε 12 χρόνια για να την πολιορκήσει, και δεύτερος ένας άλλος βασιλιάς, που την πολιορκούσε επί 7 χρόνια. Ο Αλέξανδρος, ωστόσο, κατόρθωσε να κατακτήσει την Τύρο σε 7 μήνες.
Η πολιορκία δεν ήταν εύκολη, και όταν οι αρχικές του προσπάθειες απέτυχαν, ο Αλέξανδρος αποχώρησε προσωρινά στην ενδοχώρα της Συρίας. Όταν επέστρεψε, ένα ασυνήθιστο φαινόμενο φάνηκε να αλλάζει την πορεία της μάχης. Σύμφωνα με θρύλους, εμφανίστηκαν «ιπτάμενες ασπίδες» στον ουρανό, οι οποίες εξέπεμπαν έντονη λάμψη και χτυπούσαν τα τείχη της πόλης. Μέσα από καπνούς και θορύβους, τα τείχη άρχισαν να καταρρέουν, προκαλώντας αναστάτωση και ανοίγοντας τον δρόμο για την τελική επίθεση των Ελλήνων.
Το φαινόμενο αυτό φαίνεται να έλαβε χώρα στο νότιο τμήμα της Τύρου, κοντά σε ένα μικρό νησί αφιερωμένο στον Ηρακλή, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με την πόλη και περιβαλλόταν από τείχη. Οι «ιπτάμενες ασπίδες» φέρεται να χτύπησαν αυτά τα τείχη, οδηγώντας στην κατάρρευσή τους και επιτρέποντας στους Έλληνες στρατιώτες να εισέλθουν και να κατακτήσουν την πόλη.
Η ιστορία αυτής της πολιορκίας εμπλουτίζεται από τη φαντασία και τις υπερφυσικές ερμηνείες, αποδίδοντας στον Αλέξανδρο θεϊκή υποστήριξη ή τεχνολογία ανώτερης ισχύος, ενισχύοντας έτσι την εικόνα του ως κατακτητή που δεν περιοριζόταν από τα συνήθη ανθρώπινα μέσα.
